Η πόλις - Cetatea de Constantin P. Kavafis

SursA FotO: http://poze-super-misto.blogspot.com/2010/04/wallpapere-vapoare-corabie-cu-panze.html


O poezie frumoasă pentru Duminica fiului risipitor scrisă de Constantin P. Kavafis și tradusă de Marius Ivașcu.

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλληθάλασσα.
Ți-ai zis: „În altă țară voi să merg, pe altă mare-oi colinda.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Altă cetate, mai mândră ca asta, sub soare s-o afla.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
Orice încercare mi-e osândă și blestem al sorții,
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
iar inima – ca un mort – mi-e-ngropată.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θαμένει.
Mintea de-a pururi în marasmu-acesta are să-mi rămâie.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
Oriunde-ntorc privirea, oriunde m-aș uita,
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
negre ruine ale vieții mele văd aici,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
unde-atât amar de vreme am cheltuit, amrisipit și-am pierdut.”

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Noi locuri n-ai să afli, nici alte mări decolindat.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θαγυρνάς
Cetatea te va urmări. Pe-aceleași drumuri
τους ίδιους. Και στεςγειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
vei umbla, tot vechile cartiere-ai să cutreieri
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
și în aceleași case vei încărunți.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού —μη ελπίζεις—
Toate în cetatea asta le vei apuca. La alta să nu speri!
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Nu-i corabie să te ducă, nu-i nici cale.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
Cum viața ți-ai trecut-o aci,
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη τηνχάλασες.
în ungheru-acesta mic, la fel ți-o risipeai oriunde-n lume.